شفيع← قيمت تمام شده عقد را به خريدار مى‏ پردازد←خواه بيشتر از قيمت واقعى ملک باشد يا كمتر از آن ←و هزينه‌‏هاى انجام گرفته توسط خریدار، همچون اجرت دلال يا وکیل بر عهده او نيست

چنانچه بهاى پرداختى توسط مشترى ←مثلى باشد، مانند طلا و نقره،←شفيع مكلف به پرداخت مثل آن است و اگر قيمى باشد بهای آن را.

اخذبه شفعه← با فعل و قول تحقق مى‏ يابد. فعل بدين گونه كه مشترى سهمى را كه خريدارى كرده در ازاى دريافت بهاى آن از شفيع به وى تحويل مى‏ دهد و يا در صورت عدم پرداخت آن از سوى شفيع.

حق شفعه با اقاله (فسخ) دو طرف معامله از بين نمى ‏رود←زيرا ثبوت حق شفعه براى شفيع با عقد بوده و آن دو نمى ‏توانند آن را با اقاله اسقاط كنند.

با اسقاط حق شفعه ←توسط يك يا چند نفر از ورثه، بقيه نمى ‏توانند← آن را تنها نسبت به سهم خود اجرا نمايند. در اين فرض آنان يا بايد از حق خود صرف نظر كنند و يا← نسبت به تمامى مورد شفعه اخذ به شفعه نمايند

هر گاه شفيع پس از آگاهى از داشتن حق شفعه، سهم خود را بفروشد، حقش ساقط مى ‏شود.ليكن اين حق براى خريدار نخست← نسبت خریدار دوم ثابت مى‏ گردد. و در صورتى كه فروش سهم قبل از آگاهى يافتن از حق شفعه باشد، در بطلان حق شفعه اختلاف است

 ثبوت حق شفعه براى شفيع مانع تصرف مشترى ←نسبت به مورد شفعه نمى‏ شود. بنابر اين، تصرفات وى تا قبل از اعمال حق شفعه توسط شفيع نافذ است؛ چنان كه تصرفات مشترى موجب از بين رفتن حق شفيع نمى‏‌گردد.